ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺩﺭ ﺩﻭ ﭼﺸﻢ ﺗﻮ ، ﻧﮕﺎﻩ ﺑﯽ ﻗﺮﺍﺭ ﻣﻦ
ﺗﻮ ﺍﯼ ﺳﺘﺎﺭﻩ ﺳﺤﺮ ! ﺑﯿﺎ ﺑﻤﺎﻥ ﮐﻨﺎﺭ ﻣﻦ
ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺩﯾﺎﺭ ﻏﻢ ﻓﺰﺍ ﮐﻪ ﺟﺎﻥ ﺑﻪ ﻟﺐ ﺭﺳﯿﺪﻩ ﺍﺳﺖ
ﺗﻮ ﺍﯼ ﮔﺮﻩ ﮔﺸﺎ ﺑﯿﺎ ! ﮔﺮﻩ ﮔﺸﺎ ﺯ ﮐﺎﺭ ﻣﻦ
ﻫﻤﯿﻦ ﮐﻪ ﮔﺎﻡ ﻣﯽ ﺯﻧﯽ ، ﺑﻪ ﺧﻠﻮﺕ ﺧﯿﺎﻝ ﻣﻦ
ﺳﺮﺷﮏ ﺷﻮﻕ ﻣﯽ ﭼﮑﺪ ﺯ ﭼﺸﻢ ﺍﺷﮑﺒﺎﺭ ﻣﻦ
ﺯ ﻣﻘﺪﻣﺖ ﺧﺪﺍ ﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﺍﯼ ﺳﻮﺍﺭ ﻣﺸﺮﻗﯽ !
ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﻏﺮﻭﺏ ﺑﯽ ﮐﺴﯽ، ﺯ ﺭﻩ ﺭﺳﺪ ﺑﻬﺎﺭ ﻣﻦ
ﺯ ﻟﺤﻈﻪ ﻫﺒﻮﻁ ﻣﻦ، ﺗﻮ ﺧﻮﺩ ﮔﻮﺍﻩ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﯼ
ﺭﺳﯿﺪﻩ ﺍﺯ ﻭﻻﯼ ﺗﻮ ، ﺷﮑﻮﻩ ﺍﻋﺘﺒﺎﺭ ﻣﻦ
ﮐﻨﻮﻥ ﻧﮕﺎﻩ ﻣﺴﺖ ﺗﻮ ﮐﻪ ﻣﯽ ﺑﺮﺩ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﻝ
ﺑﯿﺎ ﻃﺒﯿﺐ ﺩﺭﺩ ﻣﻦ ! ﻫﻤﯿﺸﻪ ﻏﻤﮕﺴﺎﺭ ﻣﻦ
ﻭ ﺍﯾﻦ ﻏﺰﻝ ﺳﺮﻭﺩﻩ ﺭﺍ ﺯ ﺷﺎﺋﻘﺖ ﻗﺒﻮﻝ ﮐﻦ
ﮐﻪ ﺗﺎ ﻣﮕﺮ ﺑﻪ ﺳﺮ ﺭﺳﺪ، ﺯﻣﺎﻥ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭ ﻣﻦ

---